Mijn kindertijd

In mijn kindertijd had ik het best zwaar als kind zowel op school,thuissituatie als op straat.

Op school werd ik dagelijks gepest om wie ik was, ik was anders dan derest, ik kon niet mee komen met leren dus ik kreeg leer achterstanden door de thuissituatie en dat had heel veel invloed op mijn ontwikkeling.

Mijn biologische vader die altijd met of na etenstijd pas thuis kwam en alleen maar met zichzelf bezig was en niet met mijn moeder en met mijn opvoeding dat kon hem weinig tot niets schelen, ook ging hij altijd tijdens zijn werkzaamheden schelden naar mensen op straat vanuit het niets. Dit weet ik omdat in Zandvoort iedereen iedereen kent en een dorp is waar heel veel in geroddeld wordt  zowel goed als slecht, je zegt 1 ding en binnen 1 dag weet heel het dorp het, dus als er iemand het slecht met je voor heeft dan weet heel het dorp het, het is echt ons kent ons.

Toen ik in groep 2 zat van De Duinroos begon het pesten heel erg, ik was anders, ik had last van de scheiding van mijn ouders en werd daarbij ook gepest waardoor ik niet mee kwam op school met leren, mijn ontwikkeling ging heel slecht doordat ik heel veel stres en spanning had ik sloeg daardoor niets op in mijn hoofd en kreeg daardoor leerachterstanden.

Als er pauzes waren dan verwacht je dat je lekker kon spelen met elkaar maar dat was ook niet leuk want liep je op 2 meiden af dan rennen ze steeds lachend bij je vandaan, ik had helemaal niemand om mee te spelen, ik voelde mij niet geaccepteerd in die tijd. Ook al zei me moeder tegen een van die meiden kom bij ons eten dan kon ze bij ons tussen de middag mee eten en ook al werd ik door ouders van die pesters mee gevraagd op verjaardagen ze bleven me buiten dat om pesten en buiten sluiten en zelfs uitlachen in de klas. 

Zelfs 1 juf Ingrid als ik dingen niet begreep dan werd ze heel boos  omdat ze geen geduld had en dingen moest herhalen ging het zelfs van kwaad tot erger en ze lachten me uit omdat ik verkeerde antwoorden gaf of omdat ik het niet begreep.

Door stres en spanning kon ik niets opslaan in mijn hoofd, dit heeft trouwens wel uiteindelijk gevolgen gehad voor de toekomst van nu hellaas want ook met scholen waar ik op heb gezeten was het te druk, snel afgeleid door dat ik niet kon concentreren, te veel informatie die ik niet opsloeg omdat ik natuurlijk in de scheidingstijd veel heb meegemaakt maar ik bleef mijn best doen en doorzetten op school maar het hielp niet, zelfs 1 juf en ze heete Juf Marg Wever dat was een top juf, die probeerde mij zoveel te helpen maar dat had zelfs weinig effect op mijn ontwikkeling tot ik van school af moest, zei was mijn favoriete juf ik was heel gek op haar, helaas leeft zei niet meer. Ik kwam haar op latere leeftijd rond een jaar of 18 nog wel eens tegen in de supermarkt waar ik werkte dat was de Dirk van den Broek dan zeiden we elkaar gedag maar hellaas naar groep 3 kon ik trouwens niet van de De Duinroos en moest ik naar Minister van der Leeuwenschool in Haarlem want  groep 3 van de Duinroos werd voor mij anders te hoog gegrepen dus moest ik naar een LOM school in Haarlem dat is een speciale school voor moeilijk lerende kinderen.

In deze kindertijd namen mijn opa en oma me heel veel doordeweeks mee in de duinen, de Amsterdamse Waterleiding Duinen waar mijn opa ook heeft gewerkt en daar heeft gegraven voor waterwegen te creëren voor het drinkwater wat uit de kraan komt in Zandvoort en Omgeving.

Merkte wel heel veel verschil dat als ik in de duinen was waar ik heb leren lopen en fietsen en dat dat een soort van familie traditie was want het ging van genaratie op genaratie zo dat al mijn problemen waren vergeten alsof ze weg waren getoverd, ik was zo in balans en voelde me helemaal thuis.

Zelfs heeft mijn opa mij er veel geleerd in de duinen zoals de diverse vogel soorten en waar ze te vinden waren maar ook over de toen nog schuwe herten die al voor je weg renden als ze je zien, maar ook dat als de sind naar het hert gericht wat onze geur daar naar toe waait en ze dan weg renden omdat ze dat als ze je geroken hadden dat ze dat zien s gevaar.

Mijn opa en oma waren me alles.

Als kind stond ik op en ben ik gewoon weer verder gegaan in elke rot situatie ook al was niets makkelijk in het leven en werd mij een hoop pijn gedaan, was zelfs zo erg dat ik er van afviel ik werd steeds magerder door stres en spanningen, niemand gunde mij een gelukkig leven dachte ik altijd en dat voelde ook zo  en het moeilijkste vond ik dat ik niet werd begrepen en niemand luisterde naar mij en zag mijn problemen die ik had met de kinderen uit mijn klas niet en dat ik overal alleen voor stond waardoor ik thuis drift buien kreeg omdat de laatste druppel was die de emmer deed over lopen en dat er niet naar omgekeken werd en geen hulp voor mij was gezogd waar ik denk om schreeuwde als kind maar je weet weinig als kind dus ook niet of er hulp bestond tegen mijn traumatische ervaringen.

Mijn moeder wilde graag alles zelf doen en oplossen want anders had ik wel hulp gekregen zoals bijvoorbeeld met een vertrouwens persoon te praten en uberhaupt met iemand, nee hellaas had ik niets en schreeuwde mijn hoofd en had ik wel eens gedachtes als zelfmoord.

Moeders willen altijd het beste voor hun kind en in dit geval dacht zei dat dit het beste was maar eigenlijk vechte ik in een moeilijke wereld tegen de wereld om te overleven en wat zei dacht dat dat het beste was voor mij was dat het eigenlijk niet voor mij want dan was ik machteloos en toonde ik driftbuien en daar werd ik dan ook weer voor gestraft dan dat ik werd geholpen door naar bijvoorbeeld de huisarts te gaan om hulp te vragen, nee hellaas ik was een tikkende tijdbom tot zeker mijn 18e levensjaar