Verhalenvertelster👩🏼‍🏫

Hieronder kun je  een deel van al mijn verhalen lezen die ik heb gemaakt die niet altijd alleen fictie zijn maar ook waargebeurd zijn of half waargebeurd en half fictie. Op mijn andere subpagina's lees je per pagina verhalen, lees gerust rond.

Veel lees plezier!

Zaterdag 17 augustus 2024

De appel

🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏

Veel mensen bestempelen de appel als een appel of het is maar een appel.
Als je verder kijkt en denkt dan dat en aan haar mooie vorm zit dan zie en je en kijk je anders dan dat..
Een appel kan veel dingen over leven zoals een hevige storm.
Naast de sterke appels die het overleven.
Kunnen de zwakke appels die eraf zijn gewaait jou nog steeds dezelfde smaak geven.
Er zit geen verschil tussen een appel die wel en een appel die niet is gevallen van de boom, het blijft ten alle tijden dezelfde appel die jij eet.
Die appel deeld even goed met jou lief en leed.
We zijn net als die appel allemaal gelijk.
Dus ophouden met vooroordelen en het gezeik.
Gezeik dat de een minder sterk is als die ander.
Dat is iets wat ik niet verander.
Ik behandel jou gelijk.
Gelijk zonder gezeik.
Ook al ben je net als die appel zwak en val je van de boom je bent hetzelfde als die appel die niet van de boom valt.
Of jij net als de appel valt of niet.
Ik ben degene die het verschil niet ziet.
En niet wil zien.
Want met vallen en weer op staan leerd men.
Wijze mensen worden geboren na elke val.
Bij mij is alles zen.
En elke val is maar een getal.
Het doet er niet toe hoe vaak je valt maar wat je ervan leerd.

De bossen in Gelderland

"Mijn grootste liefde zijn de bossen in Gelderland zoals het Speuldersbos bij het boshuis in Drie,,

BOVENKARSPEL 30/06/2024 Waarom ik zo van de bossen in Gelderland hou?

Als kind zat ik op de scouting, elke zaterdag dan deden we alles wat met betrekking op de natuur heeft, we deden dat in de duine over het algemeen in Zandvoort dan was er met water, aarde, lucht en vuur spel, ieder had een bepaald ellement dat was erg leuk.
1 keer per jaar gingen we op kamp en we gingen dan naar het Naaldenveld, aangezien ik altijd gepest was en niet alleen op school en overal waar ik kwam in het dorp Zandvoort werd ik ook de duppe van pestetijen op de scouting, als ik dan op kamp ging kreeg ik daardoor al snel heimwee naar mijn ouders en moest ik altijd huilen maar ik moest blijven tegen mijn wil in en dan was mijn enige uitweg om even alleen het bos in te gaan weg van die groep waarmee ik dan op kamp was, ik werd eigenlijk nooit ergens geaccepteerd waar ik ook kwam.
Ik ging vaak mijzelf afzonderen in de bossen omdat ik dat heel vredig vond en de bossen en de bomen waren mijn grootste vrienden, ik had wel altijd het gevoel dat ze met mij praten omdat ik mij er prettig in vond als ik alleen met ze tijd door bracht, bomen na.en me ook altijd in bescherming en waren heel liefdevol voor mij en dat heb ik nog steeds als ik elk jaar naar Gelderland ga de bossen in, ze begrijpen mij het zijn mijn vrienden en familie.
Ik vind de bossen heerlijk ik kan mezelf er helemaal in verliezen en ook laten verdwalen en nooit meer terug komen want voor mij is het mijn medicijn, mijn healing, mijn grootste liefde, we begrijpen elkaar, we zorgen voor elkaar en we luisteren naar elkaar maar ook zijn we samen in balans.
Het leven zonder de bossen betekend ook voor mij een leven in eenzaamheid en het voelen van leegte en niet compleet voelen, ik ben er het liefste elke dag eindeloos in te vinden omdat dat stuk weer komt door mijn bloedlijn mijn natuur opa's die geboren zijn in de duinen, in zowel de Nationale Park Zuid Kennemerland als de Amsterdamse Waterleiding Duinen natuur reservaten.
Voor mij zal dit een dagelijks probleem zijn want ik ervaar nu dagelijks het missen van de bossen in Gelderland.